مکانیزم بروکر

بروکرها نقش بسیار مهمی در تسهیل انتقال نتایج تحقیقات از تولیدکنندگان (مانند پژوهشگران) به اجراکنندگان (مانند معامله گران) دارند و در نتیجه پلی بین تحقیق و کاربرد عملی را ایجاد می‌کنند. در مقالات مرتبط با استفاده از شواهد تحقیقاتی، تشخیص اهمیت کارگزاران به طور گسترده‌ای پذیرفته شده است، اما عواملی که یک بروکر  را به کارگزار تبدیل می‌کند چیست؟ دو رویکرد کلی برای پاسخ به این پرسش مطرح می‌شود – یکی که بر جنبه ساختاری تأکید می‌کند و دیگری که بر جنبه عملکردی تأکید می نماید. با این وجود، تعاریف معمولاً ضمنی می‌مانند، بنابراین نیاز به توضیح صریح برای درک واقعیت بروکرها (کارگزاران) و سازش اختلافات بین این دو رویکرد وجود دارد.

جنبه ساختاری بروکر

براساس دیدگاه ساختاری بروکر، عامل متمایز کننده‌ای که بروکر را به عنوان یک بروکر تعریف می‌کند، قرارگیری آنها در یک شبکه ارتباطی و نفوذ می باشد. به طور ساده‌تر می‌توان گفت که محققان تحقیق می‌کنند و متخصصان از پژوهش‌ها استفاده می‌کنند. همچنین، تمام افراد و نهادهای دیگر نیز پتانسیلی دارند که به عنوان واسطه‌ها، این دو جامعه را به هم متصل می‌نمایند. در واقع، کارگزاران افراد و سازمان‌هایی را شامل می‌شوند که مستقیماً تحقیقاتی را تولید یا استفاده نمی‌کنند، بلکه در یک شبکه ارتباطی و نفوذی جایگاهی دارند و به افراد اجازه می‌دهند به تحقیقات دسترسی پیدا کنند و آنها را به کار ببرند. علاوه بر‌این، درک پژوهشگران از تجربیات متخصصین را تسهیل می‌کنند. در چارچوب این ساختار بروکری، رویکردهای متعددی برای بررسی این مفهوم وجود دارد.

کارگزاران ژئودزیک افراد و سازمان‌هایی هستند که محققان (R) و متخصصان (P) را به بهترین نحو با یکدیگر مرتبط می‌سازند.

با این وجود، تنها تکیه بر مسیرهای کارآمدتر ممکن است محدودیت‌هایی داشته باشد زیرا اغلب اطلاعات از این مسیرها منحرف می‌شوند. یک رویکرد جامع تر مستلزم شناسایی کارگزاران فراتر از موارد ژئودزیکی است که شامل ارتباطات غیرمستقیم یا کمتر کارآمد بین محققان و متخصصان می شود.  با استفاده از یک طرح جهانی کوچک برای ردیابی مسیرهای اطلاعات، می‌توان کارگزاران ژئودزیکی و غیرژئودزیکی را شناسایی نمود. این چارچوب طراحی نه تنها به درک عمیق‌تری از ماهیت و بزرگی شکاف تحقیق-عمل کمک می‌کند، بلکه بینش‌های ارزشمندی درباره استراتژی‌های بالقوه برای بستن این شکاف ارائه می‌دهد.

رویکرد سه‌گانه با تمرکز بیشتر بر مشارکت‌کنندگان اصلی، شامل یک منبع اطلاعات (S)، یک بروکر (B) و یک گیرنده اطلاعات (R) می‌باشد. هدف این رویکرد، تعیین انواع مختلف بروکرها بر اساس زمینه‌های خاصی است که این سه نقش در آن‌ها فعالیت می‌کنند. به عنوان مثال، کارگزارانی که از همان محیطی که گیرندگان در آن هستند نشأت می‌گیرند، می‌توانند نقش دروازه‌بان را بازی کنند و از دسترسی منابع به گیرندگان مورد نظر جلوگیری کنند. برعکس، کارگزارانی که از همان محیطی که منابع در آن هستند نشأت می‌گیرند، می‌توانند به عنوان نماینده عمل کنند و اطلاعات را از سوی منابع به گیرندگان منتقل نمایند. در نهایت، کارگزارانی که در تنظیماتی متمایز از هر دو منبع و گیرنده قرار دارند، می‌توانند به عنوان واسطه عمل کنند و ارتباطاتی بین این دامنه‌های مختلف را برقرار کنند. در تعاملات ما با مدیران کالج های عمومی، تشخیص داده‌ایم که این سه نوع کارگزار به طور فعال در انتقال شواهد تحقیقاتی دخیل هستند.

جنبه عملکردی بروکرها

مفهوم کارکردی کارگزاران نشان می‌دهد که آنچه یک کارگزار را به یک بروکر تبدیل می‌کند، عملکرد و وظیفه‌هایی است که آنها انجام می‌دهند. کارگزاران می‌توانند در فرآیند انتقال اطلاعات به متخصصین و سیاست‌گذاران، کارکردهای متعدد و متمایزی داشته باشند. همچنین، این کارکردها می‌توانند بر اساس میزان مشارکت کارگزاران در فرآیند، به طور متفاوت از دیدگاه ساختاری که بر قرارگیری آنها تأکید دارد، دسته‌بندی شوند.

کارگزاران قادرند به صورت انتخابی بخش‌های خاصی از اطلاعات را که به نظر آنها معتبر یا ارزشمند می‌باشد، منتقل کنند و بنابراین عملکرد فیلترینگ را انجام دهند. به عنوان مثال، یک کارگزار ممکن است تصمیم بگیرد یک مقاله درباره اثربخشی حفظ نمره را با مدیر مدرسه به اشتراک بگذارد، در حالی که ترجیح می‌دهد مقاله‌ای درباره روش‌های نوآورانه ارزیابی معلمان را به اشتراک نگذارد. عمل فیلتر کردن اطلاعات نیازمند مشارکت فعال کارگزاران در این فرآیند است، زیرا آنها باید درباره اینکه کدام اطلاعات باید به اشتراک گذاشته شود، قضاوت کنند.

با توجه به اینکه محققان معمولاً اطلاعاتی را تولید می‌کنند که به آسانی برای متخصصین قابل دسترسی نیست، کارگزاران نقش ارزشمندی در ترکیب این اطلاعات دارند. فرآیند ترکیب، کارگزاران را ملزم می‌کند که به‌عنوان وظیفه، بررسی، تفسیر و اصلاح محتوا و ارائه اطلاعات، به طور فعال درگیر شوند.

در نهایت، کارگزاران درگیر پشتیبانی می‌شوند و به طور فعال ترویج استفاده از اطلاعات خاص توسط متخصصین را انجام می‌دهند.

به عنوان مثال، تحقیقات اخیری که توسط بنیادها در مورد استفاده از تحقیقات در اصلاحات آموزش های حمایتی آورده شده است نشان می دهد که نهادی های پشتیبان اغلب از اطلاعات برای پیشبرد اهداف خط مشی خود به سیاست‌گذاران استفاده می‌کنند. حمایت مستلزم آن است که کارگزاران نقشی فعال داشته باشند، زیرا از اطلاعات برای پیشبرد برنامه های خود استفاده می کنند. این مشارکت فعال توسط کارگزاران نشان دهنده سطح قابل توجهی از مداخله است زیرا آنها به طور استراتژیک اطلاعات را برای پیگیری اهداف خود به کار می گیرند.

تلفیق ساختار و عملکرد

در این دو چارچوب مفهومی، ابهام قابل توجهی وجود دارد. به عنوان مثال، در دیدگاه ساختاری، یک فرد ممکن است در یک موقعیت نقش دروازه بان را بر عهده بگیرد، در حالی‌که در موقعیتی دیگر به عنوان نماینده عمل می کند. همچنین، یک سازمان ممکن است به طور همزمان در فیلترینگ و ترویج مشغول باشد، با انتخاب‌گری اطلاعاتی که با برنامه خود سازگار است و تنها آنها را منتشر کند.

اگرچه محققانی که درباره بروکرها تحقیق می‌کنند، از این نوع ابهام و عدم وضوح آگاه هستند، با این وجود اغلب به دو نمایش ساختاری یا عملکردی از کارگزاران پایبند می‌شوند. اما آیا این دو رویکرد در نگرش به کارگزاران واقعاً متفاوت هستند؟ احتمالا نه. در بسیاری از موارد، ساختار یک شبکه و عملکرد شرکت‌کنندگان آن به شدت با هم مرتبط هستند. به عنوان مثال، در یک محیط سازمانی سلسله‌مراتبی، شخص در بالای سلسله‌مراتب قادر است دستورات را صادر کند، در حالی که افراد در پایین سلسله‌مراتب قادر به پیروی از دستورات هستند. اما اگر همه چیز برعکس می شد – اگر افراد پایینی همه دستور می دادند و نفر بالایی سعی می کرد از آنها پیروی کند – هرج و مرج رخ می داد. انتخاب ساختار مناسب برای یک کارگزار می‌تواند عملکرد وظیفه‌ای و نقش او را تسهیل نموده و توجیه  نماید.

وظیفه ترکیب اطلاعات می‌تواند به طور موثر توسط یک کارگزار که نقش یک رابط را بر عهده دارد، انجام شود. به عبارت دیگر، کارگزاران قادرند اطلاعات را از منابع مختلف جمع‌آوری و ترکیب کنند و به عنوان یک میانجی بین افراد یا گروه‌ها باشند تا اطلاعات را به طور موثری منتقل کنند و بر اساس نیازهای مربوطه عمل کنند. کارگزاران رابط، به عنوان میانجیان در ارتباط بین افراد یا گروه‌ها، از یک محیطی با خصوصیات خاص نشأت می‌گیرند. به عبارت دیگر، آنها برای تعامل با افراد و ارائه خدمات مشتریان خود به یک محیط ویژه نیاز دارند. آن‌ها در ترکیب یافته‌های تحقیقاتی پیچیده در قالب‌های عملی و قابل درک، یا ترجمه تجربیات متخصصین به بینش‌های مبتنی بر داده، برتری دارند. کارگزاران رابط با پر کردن شکاف بین این دو حوزه، تبادل مؤثر دانش را تسهیل نموده و ادغام تحقیق و عمل را ارتقا می‌دهند.

کارگزاری که به عنوان یک رابط عمل می‌کند، ترکیب اطلاعات را به طور نسبتاً بی‌دردسری انجام می‌دهند. محققان دارای تخصص در تحقیق و تولید شواهد هستند، در حالی‌که متخصصان در ارائه خدمات با مجموعه‌ای از مهارت‌های تخصصی خود برتری دارند. کارگزاران رابط، که از یک زمینه متمایز سرچشمه می گیرند، از آزادی پرورش طیف منحصر به فردی از توانایی های تخصصی برخوردار هستند. آنها قادرند تحقیقات پیچیده را به قالب های عملی و قابل درک تبدیل کنند و همچنین تجربیات متخصصین را به داده های قابل استفاده تبدیل نمایند.

در نهایت، وظیفه ترویج استفاده از شواهد خاص یا شیوه‌های مبتنی بر شواهد به بهترین شکل توسط یک کارگزار نماینده انجام می‌شود. یک کارگزار نماینده، از همان زمینه و منبع اطلاعاتی که ارائه کننده آن است، بهره می‌برد و اهداف و برنامه کاری خود را با منبع هماهنگ می‌کند. با این وجود، بر خلاف منبع اطلاعات، یک کارگزار نماینده تعامل مستقیمی با دریافت کننده و کاربر نهایی اطلاعات دارد.

همانطور که در این طرح نشان داده شده است، رابطه بین ساختار کارگزاری و عملکرد آن، نشان می دهد که بین این دو مفهوم، که از نظر کارگزاران متمایز هستند، یک همبستگی وجود دارد. در‌حالی‌که ارتباط مستقیم یک به یک بین ساختار و عملکرد احتمالاً به سادگی قابل تشریح نیست، تأکید بر تأیید رابطه متقابل بین این دو می تواند به وضوح بیشتری برای این سؤال که چه چیزی یک کارگزار را تعریف می کند؟ منتقل کند. با تفسیر ساختارهای کارگزاری و عملکردهای آن به عنوان یک مجموعه مرتبط، امکان تلفیق دو مجموعه مقالات مختلف درباره کارگزاران و انتقال دانش بین آنها وجود دارد. این رویکرد همچنین به تشخیص استراتژی‌هایی کمک می کند که بتواند کارایی کارگزاران را در بهبود استفاده از شواهد تحقیقاتی افزایش دهد.

به عنوان مثال، در سناریوهایی که شواهد تحقیقاتی بسیار پیچیده هستند ، می‌توان تلاش‌ها را به سمت حمایت از افراد در موقعیت‌های ارتباطی هدایت نمود. از طرف دیگر، در مواقعی که چالش اصلی در حجم عظیم شواهد تحقیقاتی و سایر اطلاعات نهفته قرار دارد و فیلتر کردن این اطلاعات به یک وظیفه حیاتی تبدیل می‌شود، پشتیبانی می‌تواند برای افرادی که در موقعیت دروازه‌بانی قرار دارند، طراحی شود. با این وجود، در واقع، برای استفاده بهینه از شواهد تحقیقاتی، باید درک کنیم که ساختار و عملکرد به یکدیگر وابسته هستند و همکاری می‌کنند تا فرآیند استفاده از این شواهد به خوبی انجام شود.